Het verhaal van Ronald (31)
Ronald (31) legde als systeem- en netwerkbeheerder altijd veel druk op zichzelf. ‘Ik heb altijd veel energie in mijn werk gestopt. Wilde het heel graag goed doen en iedereen tevreden houden.’ Ronald groeide door binnen het bedrijf en kreeg een sturende functie. Dat was de druppel. ‘In die periode kreeg ik rare klachten. Ik had een raar gevoel in mijn been, alsof die sliep. Ben eerst naar de dokter gegaan. Die deed allerlei testen met mijn been, maar vond niks. Ik was daarnaast heel vermoeid en viel bij het avondeten bijna in slaap viel.’ Na een fietsuitje kreeg Ronald last van hartkloppingen en duizeligheid. ‘Toen wist ik nog steeds niet dat het van stress kwam.’
Dat veranderde begin 2013 toen hij ook paniekaanvallen kreeg. ‘Merkte al dat functioneren moeilijk was. Maar ik vond het lastig om dat te zeggen. Ik kon wel in huilen uitbarsten’ Het ging echter niet langer. ‘Tijdens het gesprek met mijn leidinggevende heb ik alles op tafel gegooid. En die toonde meteen begrip.’ Zijn werkgever stuurde Ronald direct naar huis en schakelde de arboarts in. ‘Niemand zag het aankomen. Ze waren blij met mijn functioneren.’
‘Ik had eerst echt het gevoel dat ik het zelf wel kon oplossen. Ik draaide al lang op 110% en was het gewend om moe te zijn.’ Ook trok hij niet aan de bel bij vrienden of familie. Pas vlak voordat het mis ging sprak hij erover met zijn vriendin. Maar dat kwam te laat om een burn-out te voorkomen. De nieuwe sturende functie werd hem teveel. ‘Alles kan bij ons, maar je moet wel zelf je grenzen aangeven. Technisch was ik er klaar voor, maar ik had helemaal geen ervaring met coördineren. Het was fijn geweest om met iemand te sparren over de juiste aanpak.’
Over de aanpak
De werkgever van Ronald bleef tijdens het ziekteproces een positieve rol vertolken. ‘Het contact was prettig en nooit dwingend. Toen ze zagen dat ik teveel wilde, gingen ze me zelfs afremmen. Dat was heel fijn.’ En ze bleven geduldig. Ook toen Ronald opnieuw uitviel omdat hij te snel re-integreerde. ‘Ik volgde het advies van de arbo arts, maar ik heb geleerd mijn eigen koers te varen. Het grote verschil was dat ik het heft zelf in handen kreeg.’ Volgens Ronald is daarnaast een eerlijke opstelling naar je werkgever heel belangrijk. ‘Je gooit deuren dicht als je boos wordt op je leidinggevende. Hou een open dialoog, dat werkt veel beter.’
Met hulp van een psycholoog kwam Ronald er weer bovenop. Ook heeft hij veel gehad aan mindfulness. ‘Het helpt om je focus te verleggen van geest naar lichaam.’
Wat heeft het opgeleverd?
Hij is naar eigen zeggen een beter mens geworden. ‘Ik heb meer zelfvertrouwen en energie, ben veel opener over gevoelens en ik stel mijn grenzen. Tegenwoordig zeg ik wat ik denk. Vroeger was er een groot verschil tussen wat ik voelde en uitdroeg.’ Zijn advies aan anderen is dan ook om een burn-out als een kans te zien. ‘Je komt eruit. Het is een les waar je de rest van je leven wat aan hebt.’ Daarnaast is hij zijn werkgever dankbaar. ‘Ze hebben mij de kans gegeven om terug te komen. Anders was ik niet op dit niveau teruggekomen.’
Ronald gebruikt zijn eigen ervaringen om anderen te helpen. ‘In 2014 ben ik het platform stressplein begonnen om bewustwording te creëren.’ Dat is een groot succes met ruim 75.000 unieke bezoekers per maand. ‘Het was heel klein, maar nu zijn er ook professionals aan verbonden.’ Een mooie ontwikkeling. En zegt hij: “Er valt nog zoveel te winnen.”