Het verhaal van Coen (39)

Coen had een droombaan. Ooit begonnen als roeicoach bij amateurclubs, werd hij één van de jongste Nederlandse bondscoaches ooit. 'Ik heb van mijn hobby mijn werk gemaakt.' Alhoewel Coen vaak veel meer dan de officiële veertig uur per week werkte, vond hij dat nooit erg. 'Ik had een baas die me veel vrijheid gaf en ik mocht veel zelf bepalen.' De werkdruk was hoog maar Coen had succes én plezier. Dat veranderde toen hij een nieuwe baas kreeg die zich inhoudelijk ging bemoeien met zijn werkzaamheden. 'Achteraf gezien speelde de relatie met mijn baas een grote rol. Daarnaast klaagde roeiers bij mij over een andere collega, wiens werk ik er ook bij kreeg. Ik nam te veel hooi op mijn vork.'

Coen begon rare klachten te krijgen: hij werd vaker "gewoon" ziek en daar herstelde hij steeds slechter van. 'Normaal gesproken ga je je na een paar dagen beter voelen maar bij mij ging dat langer duren, dan voelde ik me nog weken koortsig'.

Over de aanpak

Opvallend is dat op zijn werk er meer mensen met een burn-out zaten en Coen stond, met de naderende Olympische Spelen, wat lager op de prioriteitenlijst. Heel lang werden zijn klachten niet serieus genomen maar werkte hij ook gewoon nog door terwijl dat eigenlijk niet kon. 'Vaak was ik niet eens aanwezig maar deed ik van huis nog wel allerlei andere klussen en was ik dus nog steeds druk'.  

Hulp kreeg hij gelukkig wel van zijn familie en veel vrienden kwamen wel langs om hem, in de lange perioden dat hij thuis zat, gezelschap te houden. Op een gegeven moment dachten die mensen wel vaak "het is nu wel mooi geweest, wanneer word je weer beter?" omdat Coen niet doodziek was. Gewoon een beetje ziek. 'Mensen willen resultaat zien van de hulp die ze geven'. 

Het duurde lang voordat Coen doorhad dat zijn fysieke klachten met stress te maken hadden. 'Ik heb zelfs onderzoek laten doen om te kijken of het een hersentumor was. Ik kon me niet voorstellen dat stress zo'n negatieve impact kon hebben op een lichaam.'

De ontdekking dat stress de boosdoener was kwam als een opluchting. Het hielp om te weten dat andere mensen ook moeite met stress hadden en zijn nieuwe werkgever is erg begripvol. 

Wat heeft het opgeleverd?

Coen is niet teruggegaan naar zijn oude leefstijl. Intussen is hij bijna compleet hersteld en als ZZP'er hoofdcoach bij een grote studentenroeivereniging geworden. Zij wisten wat er aan de hand was en hebben hem geholpen om het werk langzaam en voorzichtig weer op te bouwen. Dat het risico, als ZZP'er, bij hem zelf lag werkte heel goed: 'dat haalde echt de druk eraf'. Volgens hem gaan mensen  te snel weer aan het werk om het rendement van het bedrijf te vergroten maar juist het gesprek met werknemer zorgt voor een goed herstel.